شاه شمشاد قدان

شـاه شمشــاد قدان خسـرو شیـرین دهنـان		که به مژگان شکند قلب همه صف شکنـــان
مست بگـذشت و نظـر بر من درویش انداخت		گفت ای چشم و چراغ همه شیرین سخنان
تا کی از سیم و زرت کیسه تهـی خواهد بود		بنــده من شــو و برخــور ز هـمـه سیـمتـنـان
کـمـتـر از ذره نـه‌ای پـسـت مـشـو مـهـر بـورز		تـا بـه خـلـوتـگـه خـورشـیـد رسـی چرخ زنان
بـر جـهـان تکیـه مـکـن ور قـدحــی مـی داری		شـادی زهـره جـبـیـنـان خـور و نـازک بـدنــان
پـیـر پـیـمـانـه کـش مـن که روانـش خوش باد		گـفـت پرهـیـز کـن از صـحـبـت پیمان شکنـان
دامن دوست به دست آر و ز دشمن بگســل		مـرد یـزدان شـو و فــــارغ گــــذر از اهـرمنـــان
بـا صـبـا در چـمـن لالـه سـحـــر مـی‌گـفـتـــم		کـه شـهـیـدان که‌اند این هـمـه خونین کفنان
گـفـت حــافظ مـن و تو محــــرم این راز نه‌ایم		از می لعــل حکایـــت کـن و شیـرین دهنـــان

شعر از حضرت حافظ