تنها منشین

تنها منشین

آمد آمد با دلجویی ... گفتا با من

تنها منشین ... برخیز و ببین

گلهای خندان صحرایی را ... از صحرا دریاب این زیبایی را

با گوشه گرفتن، درمان نشود غم ... برخیز و به پا کن، شوری تو به عالم

تو که عزلت گزیده ای، غم دنیا کشیده ای ... ز طبیعـت، چه دیده ای تو

تو که غمگین نشسته ای، ز جهان دل گسسته ای ... به چه مقصد، رسیده ای تو

آمد آمد با دلجویی ... گفتا با من

تنها منشین ... برخیز و ببین

گلهای خندان صحرایی را ... از صحرا دریاب این زیبایی را

زین همه طروات از چه رو نهان کنی ... شکوه تا به کی زجور این و آن کنی

دل غمین به گوشه ای چرا نشسته ای ... جان من مگر تو عمر جاودان کنی

تا کی تو چنین باشی ... عمری دل غمین باشی

گل گشت چمن بهتر ... یا گوشه نشین باشی

تا کی باید باشی ... افسرده در بند دنیا

خندان رو شو چون گل ... تا بینی لبخند دنیا

آمد آمد با دلجویی ... گفتا با من

تنها منشین ... برخیز و ببین

گلهای خندان صحرایی را ... از صحرا دریاب این زیبایی را

 آهنگساز: علی تجویدی / شعر: معینی کرمانشاهی / دستگاه: همایون (بیات اصفهان)