خزان عشق

ترانه: «خزان عشق»

شد خزان گلشن آشنایی          باز هم آتش به جان زد جدایی

عمر من ای گل طی شد بهر تو          و ز تو ندیدم جز بد عهدی و بی وفایی

با تو وفا کردم         تا به تنم جان بود

عشق و وفاداری          با تو چه دارد سود

آفت خرمن مهر و وفایی          نو گل گلشن جور و جفایی

از دل سنگت آه

دلم از غم خونین است          روش بختم این است

از جتم غم مستم          دشمن می پرستم          تا هستم

تو و مست از می به چمن          چون گل خندان از مستی بر گریه من

با دگران در گلشن نوشی می          من ز فراغت ناله کنم تا کی؟

تو و نی چون ناله کشیدن ها          من و گل چون جامه دریدن ها

ز رقیبان خواری دیدن ها

دلم از غم خون کردی          چه بگویم چون کردی

دردم افزون کردی

برو ای از مهر و وفا عاری          برو ای عاری ز وفاداری

که شکستی چون زلفت عهد مرا

دریغ و درد از عمرم          که در وفایت شد طی

ستم به یاران تا چند          جفا به عاشق تا کی

نمی کنی ای گل          یک دم یادم

که همچو اشک          از چشمت افتادم

تا ها ها که ـه ـه می بی هی هی تو بود

آ ـه ـه ز غـ ـه ـه م          خوهوهون دل من

آه از دل دل تو

گر چه ز محنت خوارم کردی          با غم و حسرت یارم کردی

مهر تو دارم باز

بکن ای گل با من          هر چه توانی ناز

کز عشقت می سوزم باز

شعر: رهی معیری      خواننده: بدیع زاده                دستگاه: همایون