سفر کرده

ترانه: «سفر کرده»

کجا سفر رفتی          که بی خبر رفتی

اشکم را چرا ندیدی          از من دل چرا بریدی

پا از من چرا کشیدی          که پیش چشمم بر دگر رفتی

بیا به بالینم          که جان مسکینم

تاب غم دگر ندارد          جز بر تو نظر ندارد          جان بی تو ثمر ندارد

مگر چه کردم          که بی خبر رفتی

چه قصه ها تو از وفا گفتی با من          تو بی محبتی کنون جانا با من

تو چنان شرر، به خدا خبر، زخدا نداری          رود آتش از، سر آن سرا، که تو پا گذاری

سوز دلم را تو ندانی          آتش جانم ننشانی

با غمت، درآمیزم، از بلا نپرهیزم          پیشاز آن برم بنشین، کز میانه برخیزم

رو به تو کردم به خدا          خو به تو کردم          که هم آغوش تو باشم

دل به تو بستم          به امیدت بنشینم          که قدح نوش تو باشم

چه شود اگر          نفس سحر          خبری ز تو آرد

به کس دگر          نکنم نظر          که دلم نگذارد

{رفتی و صبر و قرار مرا بردی          طاقت این دل زار مرا بردی، بردی} {2}

شعر: معینی کرمانشاهی         خواننده: دلکش           دستگاه: چهار گاه