ای امید دل من کجایی

ترانه: «ای امید دل من کجایی»

ای امید دل من کجایی

همچو بختم کنارم نیایی

آشنا سوز و دیر آشنایی

یا بلای دل مبتلایی

بی وفا، بی وفا، بی وفایی

تو غارتگر عقل و هوشی

به آزار جانم چه کوشی

چو نی دارم در جان خروشی

چه خواهم از تو جز نگاهی

چه خواهی از جانم، چه خواهی

ندارم جز عشقت گناهی

بر سیه بختی من گواهی

چون دو چشم مستت دل سیاهی

کو به غیر از آغوشت پناهی

آتشی، سرکشی، فتنه جویی

آفتی، خانه سوزی، گناهی

عشق من، جان من را چه کاهی

ماه من، مجلس آرا تویی تو

عشق من، شادی افزا تویی تو

روشنی بخش دلها تویی تو

راحت جان شیدا تویی تو

سرگران، از چه با ما تویی تو

شعر: اسماعیل نواب صفا         خواننده: سالار عقیلی               دستگاه: ......

درس سحر

ترانه: «درس سحر»

ما درس سحر در ره میخانه نهادیم          محصول دعا در ره جانانه نهادیم

در خرمن صد زاهد عاقل زند آتش          این داغ که ما بر دل دیوانه نهادیم

ما درس سحر در ره میخانه نهادیم          محصول دعا در ره جانانه نهادیم

در خرمن صد زاهد عاقل زند آتش          این داغ که ما بر دل دیوانه نهادیم

ما درس سحر در ره میخانه نهادیم          محصول دعا در ره جانانه نهادیم

چون می رود این کشتی سرگشته که آخر          جان در سر آن جوهر یک دانه نهادیم

گر دل ندهم در نبریم مهر بتان را          مهر لب او بر در این خانه نهادیم

ما درس سحر در ره میخانه نهادیم          محصول دعا در ره جانانه نهادیم

شعر: .....           خواننده: شهرام ناظری                                    دستگاه: ......

سرگشته

ترانه: «سرگشته»

شبی که آواز نی تو شنیدم          چو آهوی تشنه پی تو دویدم

دوان دوان تا لب چشمه رسیدم          نشانه ای از نی و نغمه ندیدم

{تو ای پری کجایی          که رخ نمی نمایی

از آن بهشت پنهان          دری نمی گشایی} {الف}

من همه جا پی تو گشته ام          از مه و مهر نشان گرفته ام

بوی تو را ز گل شنیده ام          دامن گل از آن گرفته ام

{الف}

دل من سرگشته توست          نفسم آغشته توست

به باغ رویاها چو گلت بویم          در آب و آیینه چو مهت جویم

تو ای پری کجایی؟

در این شب یلدا ز پی ات پویم          به خواب و بیداری سخنت گویم

تو ای پری کجایی؟

مه و ستاره درد من می دانند          که همچو من پی تو سرگردانند

شبی کنار چشمه پیدا شو          میان اشک من چو گل وا شو

{الف}

شعر: سایه         خواننده: حسین قوامی                        دستگاه: همایون

تنها منشین

ترانه: «تنها منشین»

{آمد، آمد، با دلجویی، گفتا با من          تنها منشین، برخیز و ببین

گلهای خندان صحرایی را          از صحرا دریاب این زیبایی را} {الف}

با گوشه رفتن          درمان نشود غم

برخیز و به پا کن          شوری تو به عالم

تو که عزلت گزیده ای          غم دنیا چشیده ای          ز طبیعت چه دیده ای تو

تو که غمگین نشسته ای          ز جهان دل گسسته ای          به چه مقصد رسیده ای تو

{الف}

زین همه طراوت          از چه رو نهان کنی...

شکوه تا به کی          ز جور این و آن کنی...

دل غمین به گوشه ای چرا نشسته ای؟

جان من مگر تو عمر جاودان کنی؟

تا کی تو، چنین باشی          عمری دل غمین باشی

گل گشت چمن بهتر          یا گوشه نشین باشی

تا کی باید باشی          افسرده          در بند دنیا

خندان رو شو چون گل          تا بینی          لبخند دنیا

شعر: معینی کرمانشاهی         خواننده: دلکش           دستگاه: آواز بیات اصفهان

سفر کرده

ترانه: «سفر کرده»

کجا سفر رفتی          که بی خبر رفتی

اشکم را چرا ندیدی          از من دل چرا بریدی

پا از من چرا کشیدی          که پیش چشمم بر دگر رفتی

بیا به بالینم          که جان مسکینم

تاب غم دگر ندارد          جز بر تو نظر ندارد          جان بی تو ثمر ندارد

مگر چه کردم          که بی خبر رفتی

چه قصه ها تو از وفا گفتی با من          تو بی محبتی کنون جانا با من

تو چنان شرر، به خدا خبر، زخدا نداری          رود آتش از، سر آن سرا، که تو پا گذاری

سوز دلم را تو ندانی          آتش جانم ننشانی

با غمت، درآمیزم، از بلا نپرهیزم          پیشاز آن برم بنشین، کز میانه برخیزم

رو به تو کردم به خدا          خو به تو کردم          که هم آغوش تو باشم

دل به تو بستم          به امیدت بنشینم          که قدح نوش تو باشم

چه شود اگر          نفس سحر          خبری ز تو آرد

به کس دگر          نکنم نظر          که دلم نگذارد

{رفتی و صبر و قرار مرا بردی          طاقت این دل زار مرا بردی، بردی} {2}

شعر: معینی کرمانشاهی         خواننده: دلکش           دستگاه: چهار گاه